هفت نوع مختلف آموزش چیست و آیا آن‌ها موثر هستند؟

ممکن است این ایده را شنیده باشید که همه‌ی ما به روش‌های مختلف آموزش بهترین واکنش را نشان می‌دهیم. هفت گونه آموزش یک تئوری است که پیشنهاد می‌دهد که مردم در روش‌های مختلفی بهترین آموزش را تجربه می‌کنند. تمام روش‌های مفروض از طریق قدرت شخصی درخور هستند و عقیده بر این است که به فرد کمک می‌کند تا اطلاعات را به طور موثرتری حفظ کند. همه‌ی آن‌ها بر یکی از حواس پنج‌گانه تمرکز دارند یا دربردارنده‌ی یک جنبه‌ی اجتماعی هستند. این نظریه برای مدتی از محبوبیت قابل توجهی برخوردار بود؛ زیرا تصور می‌شد با یافتن سبک یادگیری فردی و متناسب سازی آموزش با آن، می‌توان کارایی آن‌ها را بهبود بخشید.

• دیداری
• هنری مانند
• شنیداری
• اجتماعی
• انفردی
• کلامی
• منطقی

بااین حال، تحقیقات اخیر این تئوری را به عنوان راه غیرموثر آموزش رد کرده و آن را به عنوان نورومیت شناخته است. این مقاله‌ی گاردین بیان می‌کند که چنین نورومیت هایی اثرات نادرستی بر توانایی های افراد می گذارد که منجر به انتظارات و بهانه هایی می‌شود که به طور کلی برای آموزش مضر است و در بلند مدت هزینه دارد.

به عبارت دیگر، تلاش برای قرار دادن فراگیران در جعبه ها و دادن مواد مناسب با سبک یادگیری آنان به حفظ بهتر اطلاعات کمک نمی‌کند. بسیاری از مردم از طیف وسیعی از روش‌های آموزشی بهره مند می‌شوند و استفاده از روش‌های مختلف یادگیری می‌تواند سازگاری فراگیران را بهبود بخشد.

بااین اوصاف، اینکه روش‌های متنوع آموزش وجود دارد که مردم نسبت به آن‌ها واکنش نشان می‌دهند، درست است. پس صرفا برای سرگرمی، ما هفت تعریف مختلف برای هفت سبک ایجاد کردیم که هر کدام از تکنیک هایی استفاده می‌کنند که فراگیران باید مفیدترین نوع را پیدا کنند.

به هر کدام نگاهی داشته باشید: آیا همه را به یک اندازه جذاب می‌بینید؟ آیا یکی یا چند مورد را به بقیه ترجیح می‌دهید؟ احتمالا شما روش های یادگیری شخصی خودتان را دارید که در هیچ‌ کدام از روش‌های آموزش نیامده است. یا شاید یک روش را برای این تمرین مفیدتر می بینید؛ اما هنگام آموزش آلمانی یا فرمول‌های ریاضی روش دیگری را ترجیح می‌دهید؟ چگونگی آموزش موثر ما نه تنها توسط محیط، بلکه محتوای آموزشی هم تحت تاثیر قرار می‌گیرد.

در حالی‌که تئوری هفت روش نمی‌خواهد، یک روش خاص را به شما ارائه دهد. شما احتمالا چند روش موثر را برای دفعات بعدی انتخاب کنید و اندکی تجدید نظر بر روی آن‌ها اعمال کنید.

ظاهرا فراگیران بصری با مشاهده تصاویر، اطلاعات را به بهترین وجه حفظ می‌کنند و به خوبی به رنگ‌ها و نقشه های ذهنی پاسخ می‌دهند. این آرم‌ها نمایانگر جنبه اصلی هر سبک یادگیری هستند. آیا دوست دارید با به یاد آوردن نمادها و تصادیر یاد بگیرید؟

طبق تئوری، فراگیران هنری دوست دارند کارهای فیزیکی انجام دهند. بازی در نقش، استفاده از فلش کارت یا انجام فیزیکی کار به آن‌ها در آموزش بهتر کمک می‌کند. این قالب هفت طرفه را بسازید و چاپ کنید تا ببینید آیا رویکرد عملی می‌تواند به شما در حفظ اطلاعات کمک کند.

فراگیران شنیداری باید بعد از شنیدن اطلاعات را به بهترین نحو حفظ کنند. در زیر برای گوش دادن به متن صوتی روش‌های مختلف یادگیری کلیک کنید: آیا بهتر از خواندن متن مطالب را حفظ می‌کنید؟

منظور از فراگیران اجتماعی یا بین فردی این است که آن‌ها هنگامی که با دیگران در فعالیت‌های مطالعاتی مانند امتحان گرفتن از یکدیگر یا در گروه مطالعه شرکت می‌کنند، بهترین عملکرد را دارند. این کارت های Top Trumps را پرینت کنید و با گروه دوستان استفاده کنید.

فراگیران فردی به تنهایی بهترین عملکرد را دارند. یادداشت برداری و بازخوانی آنها به هنگام مطالعه شخصی کار مفیدی است. بسیاری از ما در برخی از نقاط زندگی‌مان باید اصلاحات شخصی انجام دهیم؛ پس این کاربرگ را دانلود کرده و تکمیل کنید تا ببینید در مورد شما صادق است یا نه.

فراگیران کلامی یا زبان شناختی به نوشته ها یا کلمات گفته شده با کمک قیافه ها و کلمات اختصاری بهترین واکنش را نشان می‌دهند. این کاربرگ را دانلود کرده و تکمیل کنید تا ببینید ایا این روش برای شما کارساز است یا نه.

فراگیران منطقی یا ریاضی برای آموزش موثر از منطق و ساختار بهره می‌گیرند. اگر با اعداد و آمار رابط خوبی دارید، احتمالا روش منطقی در آموزش شما موثر باشد.

سبک های آموزش تئوری است که فراگیران وابسته به چگونگی حفظ اطلاعات دسته بندی می شوند. ازاین‌رو، آموزش دانش آموزان مطابق سبک آموزشی خاص آن‌ها منجر به بهبود یادگیری می‌شود. در حالی‌که هیچ سند محکمی برای دفاع از موفقیت سبک‌های آموزشی وجود ندارد، یک مطالعه در سال 2012 نشان داد که93% معلمان در بریتانیا موافق این هستند که دانش آموزان هنگامی که اطلاعات را به سبک ترجیحی خودشان دریافت می‌کنند، بهتر آموزش می‌بینند (دکر و همکاران 2012).

این سبک های آموزش از تئوری هوش چندگانه هوراد گاردنر در دهه 1960 به دست امده است. این تئوری اظهار می کند که: “همه ما قادر به درک جهان از طریق زبان، تحلیل منطق و ریاضی، ارائه فضایی، فهم موسیقیایی، استفاده از بدن برای حل مسائل یا ایجاد وسائل، یادگیری با دیگران و یادگیری توسط خودمان هستیم” (لین 2008). این مجله هفت سبک اموزش را معرفی کند و انها را در سه گروه عمده شخصی، احساسی و اطلاعاتی طبقه بندی کند. سپس هر روش مطالعه را به هر نوع از فراگیران پیشنهاد خواهد کرد.

 

گروه شخصی سبک های اموزشی که وابسته به حضور یا عدم حضور سایرین است را بیان می‌کند. این‌ها متفاوت از سایر روش های آموزشی است که بر چگونگی دریافت اطلاعات متمرکز هستند، این روش‌ها عموما وابسته به اطرافیان فراگیران هستند و اینکه آن‌ها تنها مطالعه می‌کنند یا با دیگران. این نوع از سبک ها به فراگیران درون شخصی و بین شخصی تقسیم می‌شوند.

فراگیران بین شخصی در میان گروه ها عملکرد خوبی دارند و اجزای اجتماعی به بهبود تمرکز آن‌ها کمک می‌کند. مطالعه گروهی و تعامل بهترین روش‌ها طبق گفته‌ی پروفسور کارلا لین (2008) هستند. در حالی‌که بهترین عملکرد را در گروه ها دارند، بیشترین همدلی را نسبت به سایرین نیز دارند. «هوش بین شخصی، بر روی ظرفیت هسته‌ای ایجاد شده است تا تمایز بین سایرین، مخصوصا تمایز در حالات، انگیزه ها و تمایلات را مورد توجه قرار دهد» (گاردنر1993).

فراگیران درون شخصی به عنوان فراگیران فردی نیز شناخته می‌شوند. برخلاف فراگیران درون شخصی، هنگامی که تنها مطالعه می‌کنند عملکرد خوبی دارند. آن‌ها به علت تبحر در خودارزیابی علاقه‌مند به فلسفه، روان شناسی و الهیات هستند.

آن‌ها هماهنگ با احساسات درونی خود هستند. آن‌ها دارای خرد، شهود و انگیزه و هم‌چنین دارای اراده، اعتماد به نفس و عقاید قوی هستند. بدون تعجب این‌ها مستقل‌ترین فراگیران در بین هفت گروه آموزشی هستند. روش‌های مطالعه پیشنهادی برای فراگیران درون شخصی شامل مطالعه مجله و پیدا کردن علایق شخصی در موضوعات مورد مطالعه است.

گروه احساسی روش های آموزشی که از احساس استفاده می‌کنند را بیان می‌کند. این‌ها به فراگیران دیداری، فراگیران شنیداری و فراگیران هنری تقسیم می‌شوند. براساس مطالعات فراوان، در بین فراگیران احساسی، تقریبا 65درصد جمعیت فراگیران دیداری، 30 درصد فراگیران شنیداری و 5 درصد فراگیران هنری هستند. بااین حال، بسیاری از دانش اموزان به سبک های آموزشی چندگانه تمایل نشان می‌دهند (سبورا 2008).

نویسنده‌ی آموزشی استیسی مانتل، این گروه از فراگیران را در استفاده از رنگ ها و تصاویر و چشم ذهنی خوب توصیف می‌کند (2001). فراگیران دیداری از درک فضایی استفاده می‌کنند، ازاین‌رو گاردنر بیان می‌کند که حل مساله آن‌ها برای ناوبری و نقشه خوانی آن‌ها مفید است. این نوع از آموزش برای تجسم چیزی از زوایای مختلف و بازی شطرنج مفید است (گاردنر 1993).

فراگیران شنیداری، اطلاعات را از طریق حساسیت به ریتم و صدا حفظ می‌کند. آن‌ها قابلیت تشخیص گام، ریتم و لحن را دارند (ویتال). «خوب یا بد، آنها بلافاصله به هر آهنگی که بشنوند واکنش نشان می‌دهند، و تمایل به هماهنگی بیشتر با صدای طبیعت دارند» (گیلام). بهترین روش ها برای فراگیران شنیداری، مطالعه با آهنگ زمینه یا تبدیل یادداشت‌ها به صورت ریتمیک است.

فراگیران هنری، اطلاعات را از طریق استفاده بدن و لمس حفظ می‌کنند. فراگیران هنری شامل رقصنده ها و جراحان است. برای این فراگیران فیزیکی یک آموزش عملی و انجام فعالیت بسیار موثرتر از گوش دادن به توضیحات است (لین 2008).

بر اساس گفته مانتل (2001) بسیاری از فراگیران هنری با افرادی که اختلال بیش فعالی کمبود توجه دارند اشتباه گرفته می‌شوند؛ زیرا معمولا انرژی بیشتری نسبت به سایر گروه های فزاگیران دارند.

آخرین گروه از روش‌های آموزشی اطلاعاتی است که مربوط به چگونگی تجزیه اطلاعات توسط مغز است. این سبک های آموزشی، وابسته به حالات یا محیط اطراف فراگیر نیست. فراگیران اطلاعاتی را می‌توان به فراگیران زبانی یا فراگیران ریاضی تقسیم کرد.

فراگیران زبانی، که به عنوان فراگیران کلامی نیز شناخته می‌شوند، با کلمات خوب کار می‌کنند. اطلاعات چه گفته شده باشد و چه نوشته شده باشد، این فراگیران اطلاعات را به وسیله استفاده از زبان حفظ می‌کنند.

گاردنر بیان می‌کند که: «هوش کلامی هنگامی که افراد با صداهای زبان مواجه می‌شوند یا هنگامی که می‌خواهند ارتباط کلامی با دیگری داشته باشند فعال می‌شود» (1993). بااین حال، این سبک آموزشی تنها با کلمه گفتاری ارتباط ندارد. برای مثال، افراد ناشنوا می‌توانند هوش شنیداری را از طریق استفاده از نشانه ها نشان دهند (گاردنر 1993).

برای فراگیران کلامی، روش‌های پیشنهادی شامل خواندن، نوشتن و گفتن داستان است. پس یادداشت برداری هنگام خواندن روش مفیدی برای مطالعه است (مانتل 2001).

فراگیران ریاضی با اعداد، ساختارها و دلایل بهتر کار می‌کنند، و به همین دلیل، به آنان فراگیران منطقی نیز می‌گویند. طبق گفته‌ی مانتل، این فراگیران بهترین مهندسان را می سازند و با طبقه بندی الگوهای خاص یا روابط کار می‌کنند (2001). گاردنر بیان می‌کند که بین فراگیران شنیداری و ریاضی مشابهت هایی وجود دارد؛ زیرا هر دو گروه به سمت الگوهای ساختاری کشیده می‌شوند که اغلب در موسیقی وجود دارد (1993).

برای مرور، علی‌رغم کمبود مدارک اساسی که از موفقیت این سبک های آموزشی حمایت کند، آن‌ها هم‌چنان به طور گسترده‌ای معروف هستند و در تمام مدارس کشور استفاده می‌شوند. کریستین جرت این شهرت را با بیان این جمله مورد بحث قرار می‌دهد: «والدین دوست دارند فکر کنند فرزندشان آموزش‌های شایسته‌ای می‌بینند. معلمان نیز دوست دارند فکر کنند به نیاز هر کودکی حساس هستند و بسیاری از آن‌ها انگیزه دارند تا در مورد چگونگی تحقق این ایده آل بیشتر بدانند»(2015). بااین حال، در حالی‌که هنوز آموزش بر اساس روش‌های فراگیری موجود در متن با ارزش تلقی می‌شود، تلاش برای دسته بندی اجباری افراد به گروه های مشخص مفید نیست و می‌تواند حتی از رشد استعدادهای افراد جلوگیری کند.

جارت، با این توضیح ادامه می‌دهد که: «آموزش با ترکیب فعالیت های مختلف مانند نقاشی در کنار مطالعه بهبود یافته است». در حالی‌که دسته بندی گروه های آموزشی موثر تلقی نمی‌شود؛ اما تئوری هفت سبک آموزشی می‌تواند هم‌چنان برای معلمان و فراگیران کارایی‌هایی مانند آگاهی از تنوع گسترده تکنیک های آموزش به همراه داشته باشد.