به خودتان ایمان داشته باشید؛ زیرا اگر نداشته باشید هیچ چیز پیش نخواهد رفت.

انگیزه صحیح چیزی است که به آن نیاز دارید؟ آیا شما مصمم به شکست هستید؟ آیا متوجه ریشه‌ی تمام این سوالات شدید؟ یک جریان مخفی از تردید به خود و آسیب پذیری وجود دارد. تفکر پنهانی که باعث بروز این سوالات می‌شود این است که: «من باور ندارم این ایده ها در مورد من کارساز باشد» یا به عبارت دیگر، «من باور ندارم بتوانم این ایده ها را عملی کنم. من به خودم ایمان ندارم».

نگرانی از ناتوانی در انجام چند تغییر رژیمی فقط یک مورد است، یک مثال کوچک از این ترس است. اما کمبود باور به خود، صرف نظر از بزرگی ایده ها و شانس‌هایی که داشته باشید شما را محدود خواهد کرد.

بزرگ‌ترین سوال من از خواننده فوق این خواهد بود: چرا مصمم هستید که این ایده ها برای شما مفید واقع نشوند؟ چرا به جای یافتن راهی برای اتفاق خوب، به دنبال دلایلی برای عدم موفقیت این ایده ها هستید؟

بزرگ‌ترین تفاوت بین افراد موفق و ناموفق (در سلامت، در تجارت، و در زندگی) این است ک افراد موفق به جای بازی در نقش یک قربانی و گشتن به دنبال دلایل عدم همراهی شرایط با آنان، مصمم به ایجاد شرایط همراه با خود هستند.

هیچ ایده ای برای تمام افراد روی کره زمین کارساز نخواهد بود؛ اما بسیاری از ایده ها می‌توانند برای بسیاری از افراد کارساز باشند، اگر باور داشته باشید که می‌توانید آن‌ها را به نتیجه برسانید. شما نه تنها باید متفاوت فکر کنید، بلکه ایده های جدید را تجریه کنید و به خودتان باور داشته باشید که راهی برای به سرانجام رساندن آن‌ها پیدا خواهید کرد.

به خودتان ایمان داشته باشید

بزرگ ترین تفاوتی که بین افراد موفق و ناموفق تشخیص داده‌ام، هوش یا شانس یا منابع نبوده است؛ بلکه باور بوده که به آن‌ها امکان رسیدن به هدف را داده است.

همه‌ی ما با آسیب ها، عدم قطعیت ها و شکست‌ها رو برو می‌شویم. برخی از ما باور داریم که اگر در هر صورتی پیش برویم، حل خواهیم کرد. هم‌چنان که در مراسم شکرگزاری نشسته‌ام، شکرگزارم که من هم یکی از این افراد هستم.

هنگامی که کسب و کارم را شروع کردم، تنها کارآفرین خانواده در قرن گذشته بودم. هیچ کسی نبود که از او یاد بگیرم؛ اما باور داشتم که بالاخره پیش خواهم رفت.

وقتی نیمه شب در مسافرتم در گذر از مجارستان مرا از قطار بیرون انداختند، گم شده بودم. کسی را که انگلیسی صحبت کند پیدا نکردم؛ بنابراین با حرکت قطار به امید آنکه به آن برسم کنار آن دویدم، و باور داشتم که حل خواهد شد.

وقتی فرصتی پیدا می کردم که به نظر عالی می رسید اما من صلاحیت آن را نداشتم (که اغلب رخ می داد)، باور داشتم که می‌توانم انجام دهم و به هر حال به دنبالش می‌رفتم.

من به خودم ایمان دارم. این باور برای من بارها و بارها تفاوت ایجاد کرده است. من نیاز به هوش یا شانس یا منابع ندارم. فقط به یک باور ساده به خودم، نیاز دارم.

آیا باور دارید که امکان تغییر برای شما وجود دارد؟

یکی از باورهای بنیادین این جامعه این است که می‌توانید بهتر شوید.

ما باور داریم، امکان پیشرفت برای انسان وجود دارد. ما باور داریم، حتی اگر دنیای پیرامون ما متوسط را بپذیرد ما می‌توانیم سطح زندگی خود را بالا ببریم. ما به خودمان و به هم‌دیگر ایمان داریم. ما باور داریم، اگر سلامتی بهتر یا شادی بیشتر یا شغل با معنی‌تری می‌خواهیم، می‌توانیم آن‌ها را رقم برنیم.

و به خاطر این باور ما حتی در صورت عدم اطمینان، چیزهای جدید را آزمایش می‌کنیم، تجربه می‌کنیم و امتحان می‌کنیم. اگر باور ندارید که امکان پیشبرد کارهای جدید وجود ندارد، امکان ایجاد هر پیشرفتی سخت خواهد بود. برای من مهم نیست که ایده ها چقدر خوب هستند، اگر به آن اعتقاد نداشته باشید، هیچ چیز برای شما پیش نخواهد رفت. و مهم‌تر از همه، اگر به خودتان ایمان نداشته باشید، هیچ چیز کارساز نخواهد بود.